Historia szkoły
XI Liceum Ogólnokształcące im. Rotmistrza Witolda Pileckiego w Białymstoku jest spadkobiercą szkół, z których pierwsza to Państwowe Liceum Wychowawczyń Przedszkoli TPD z 1948 r. Liceum to wyodrębniło się jako samodzielna szkoła z Państwowego Liceum Pedagogicznego istniejącego od 1932 r. Poprzedniczką tej szkoły było Seminarium Nauczycielskie im. Króla Zygmunta Augusta z lat 1919-1936.
SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE im. KRÓLA ZYGMUNTA AUGUSTA 1919-1932
Seminarium Nauczycielskie powstało we wrześniu 1919 roku, na mocy dekretu o powszechnym obowiązku szkolnym z 7 lutego 1919 r., wydanym przez naczelnika państwa Józefa Piłsudskiego. Seminarium zabezpieczało potrzeby kadrowe szkolnictwa powszechnego i składało się z dwóch seminariów nauczycielskich: męskiego i żeńskiego. Siedzibą seminariów stały się pomieszczenia byłego rosyjskiego instytutu dla panien szlachetnie urodzonych, który mieścił się w pałacu Branickich. W seminarium uczniowie w trakcie 5-letniej nauki zdobywali zarówno wykształcenie ogólne, jak i kwalifikacje zawodowe.
Dyrektorzy seminarium:Tadeusz Turkowski, Antonina Zubelewicz, Antoni Małek, Ludwik Zaremba, Maria Czułajewska.
W seminarium m.in. pracowali: Zofia Bekierska, Maria Bielawska, Józefrz Kaczkowski, Maria Kędzierzawska, Mieczysław Kowalski, Helena Lamparska, Julia Mazgajówna, Celina Mikołajczykowa, Zofia Misiewiczówna, Amelia Moczydłowska, Maria Ostrowska, Helena Pacewiczówna, Józef Pawlak, Wanda Perlakowa, Władysław Prusinowski, Amelia Rybarczykowa, Aleksander Rybarczyk, Otylia Sawicka, Ks. Aleksander Syczewski, Wacław Wojdełko.
Grono nauczycielskie obu seminariów białostockich znane było wśród innych tego typu szkół w kraju ze swego nowatorstwa np. w tej szkole jako w jednej z pierwszych w kraju zastosowano metodę Rusieckiego i jego figury liczbowe.
Kres działalności obu seminariów nauczycielskich w Białymstoku położyła ustawa ustrojowa z 11 marca 1932. Zlikwidowała ona dotychczasowe formy kształcenia nauczycieli szkół powszechnych, a przede wszystkim 5-letnie seminaria nauczycielskie. W związku z tym dotychczasowe seminaria białostockie zaczęły się stopniowo przekształcać w państwowe liceum pedagogiczne.
Ostatni wychowankowie seminariów białostockich opuścili mury szkoły w 1936 r. Było to czternaste z kolei pokolenie młodych i pełnych zapału do pracy nauczycieli szkół powszechnych. Seminaria białostockie w okresie 17-letniej pracy wykształciły ponad 600 nauczycieli.
PAŃSTWOWE LICEUM PEDAGOGICZNE 1932-1948
Państwowe Liceum Pedagogiczne powstało na mocy ustawy z 11 marca 1932 r., zwanej reformą jędrzejewiczowską /od nazwiska ministra wyznań religii i oświecenia publicznego Janusza Jędrzejewicza/ i swoją siedzibę miało na ul. Mickiewicza 2. Okres nauki w liceum trwał 3 lata. W roku szkolnym 1938/39 Państwowe Liceum Pedagogiczne męskie w Białymstoku miało klasy I i II. Dyrektorem szkoły był Ludwik Zaremba.
Była to szkoła średnia dająca wykształcenie ogólne i pedagogiczne. Przygotowywała nauczycieli przedszkoli, szkół podstawowych oraz innych placówek oświatowych. Przyjmowała absolwentów 7-letniej, a następnie 8-letniej szkoły podstawowej na podstawie wyniku egzaminu wstępnego. Nauka trwała początkowo 4 a następnie 5 lat. Absolwenci – po zdaniu egzaminu – uzyskiwali świadectwo dojrzałości, dające prawo do ubiegania się o przyjęcie na studia, jak również kwalifikacje do nauczania określonego przedmiotu bądź prowadzenia określonego rodzaju zajęć w określonym typie szkoły lub placówki.
Przyjęta w 1932 roku struktura szkół została zniesiona przez władze Polski Ludowej w roku 1948.
PAŃSTWOWE LICEUM WYCHOWAWCZYŃ PRZEDSZKOLI TPD 1948-1958
Powstało 1 września 1948 jako jeden oddział w budynku Państwowego Liceum Pedagogicznego przy ul. Mickiewicza 1. Kadrę stanowili nauczyciele tej szkoły, którzy rozpoczęli przygotowywanie nauczycieli do pracy w przedszkolach.
Dyrektorem nowej szkoły została Maria Mazgaj. W następnym roku szkolnym 1949/50 funkcję dyrektora przejęła Helena Żyłkiewicz, absolwentka Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Szkoła liczyła wtedy 5 oddziałów.
Trzeci roku działalności szkoła rozpoczęła w innym budynku tj. w budynku Szkoły Ogólnokształcącej stopnia podstawowego i licealnego TPD przy ul. Żwirki i Wigury 2 /obecnie Pałacowa 2, budynek III LO. Wykaz nauczycieli roku szk.1950/51: Helena Żyłkiewicz, Honorata Szulc, Irena Ptaszkowska, Maria Kosińska, Maria Wrona, Róża Ćwiąkało, Maria Janicka, Jan Dembicki, Jadwiga Bachorkówna /Olędzka/, Stanisław Godlewski, Wiera Droń, Mieczysław Zimnoch, Jia Żuk, Antoni Markowski.
Staraniem rodziców rozpoczęto w 1951 r. budowę internatu dla uczennic na rogu ul Sienkiewicza i na ul. Złotej. W nowym budynku oddanym do użytku w 1953 r. było ok. 70 miejsc. Pierwszym kierownikiem internatu był Piotr Ostaszewski, późniejszy wizytator w Kuratorium. Internat służył szkole do końca roku szkolnego 1993/94, kiedy został przekazany Zespołowi Placówek Doskonalenia Nauczycieli /obecnie Centrum Edukacji Nauczycieli/ jako internat dla nauczycieli uczestniczących w różnych kursach szkoleniowych.
W roku szkolnym 1952/53 szkoła została przeniesiona do budynku Szkoły Podstawowej nr 8 przy ul. Jesiennej 8, gdzie funkcjonowała 5 lat.
Przeniesienie szkoły do własnego budynku przy ul. Złotej 4 nastąpiło we wrześniu 1957 roku. Służył on szkolnictwu do 17 listopada 1995 r., kiedy to został przekazany Zespołowi Placówek Doskonalenia Nauczycieli /obecnie Centrum Edukacji Nauczycieli/.
Poprawa warunków funkcjonowania szkoły umożliwiła rozszerzenie zakresu kształcenia również w systemie zaocznym. Kontynuowała swoją działalność Rejonowa Komisja Kształcenia Niekwalifikowanych Nauczycieli oraz odbywały się kursy pedagogiczne dla osób posiadających wykształcenie średnie /ogólne lub zawodowe/, przygotowujące do zawodu nauczyciela.
LICEUM PEDAGOGICZNE DLA WYCHOWAWCZYŃ PRZEDSZKOLI 1958-1972
Liceum Pedagogiczne dla Wychowawczyń Przedszkoli stanowiło kontynuację Państwowego Liceum Wychowawczyń Przedszkoli TPD, które w 1958 zmieniło nazwę – zrezygnowano z dodatków „Państwowe” i „TPD” a dodano łącznik „dla”.
Działalność pedagogiczna szkoły skupiała się na dobrym przygotowaniu do zawodu nauczyciela. Dużą wagę przywiązywano do postaw przyszłych nauczycieli, organizowano praktyki pedagogiczne, prowadzono zespoły artystyczne itp.
Dyrektor szkoły Helena Żyłkiewicz z dniem 1972 r. przeszła na emeryturę, przekazując szkołę na kolejne 10 lat Zofii Derewiańskiej.
W latach 1971-1977 w budynku przy ul. Złotej 4 mieściło się również IV Liceum Ogólnokształcące. Dyrekcja dla obu szkół była ta sama – początkowo H. Żyłkiewicz, potem Z. Derewiańska.
Cykl kształcenia w szkole był 4-letni /początkowo 3-letni bez matury/, od 1958 rozpoczął się cykl 5-letni.
STUDIUM WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO 1972-1982
Stanowiło 6-letni cykl kształcenia – po czterech latach matura + dwa lata Studium.
ZESPÓŁ SZKÓŁ PEDAGOGICZNYCH 1982-1984
Zapotrzebowanie na nauczycieli klas początkowych skłoniło dyrekcję Studium Wychowania Przedszkolnego do starań o powołanie nowego kierunku kształcenia: nauczanie początkowe, co też miało miejsce w 1982 r.
W ramach Zespołu Szkół Pedagogicznych prowadzone były następujące kierunki kształcenia:
- klasy studium wychowania przedszkolnego po szkole podstawowej
- klasy studium wychowania przedszkolnego pomaturalne
- klasy nauczania początkowego pomaturalne.
Dyrektorem Zespołu Szkół Pedagogicznych po przejściu Zofii Derewiańskiej na emeryturę, został z dniem 1 września 1982 r. Stefan Myszczyński.
STUDIUM NAUCZYCIELSKIE 1984-1992
W 1984 nastąpiło rozszerzenie kierunków kształcenia o nauczycieli muzyki i plastyki. Studium Nauczycielskie przygotowywało więc od tej pory nauczycieli o następujących kierunkach:
- wychowanie przedszkolne /cykl 6-letni i 2-letnu pomaturalny/
- nauczanie początkowe
- wychowanie muzyczne
- wychowanie plastyczne
Rozszerzenie profilu kształcenia wymagało zwiększenia kadry i bazy. W szczytowym okresie istnienia Studium pracowało w szkole 10 nauczycieli muzyki i wielu pedagogów. Pomieszczeń do nauki użyczała Szkoła Podstawowa nr 23 /obecnie Zespół Szkół Katolickich/ przy ul. Kościelnej, a następnie Szkoła Podstawowa nr 13 przy ul. Ciepłej. Organizacja zajęć wymagała wędrowania młodzieży i nauczycieli na zajęcia i na praktyki do szkół i przedszkoli.
Istotny element realizacji szerokiej działalności dydaktycznej i wychowawczej stanowiła kadra pedagogiczna. Byli to wyróżniający się nauczyciele z bogatym doświadczeniem, co pozwoliło na utrzymanie wysokiego poziomu kształcenia.
Nauczyciele metodycy zatrudnieni w Studium Nauczycielskim byli konsultantami regionalnymi i krajowymi dla nowopowstających placówek tego typu.
Szkoła wzbogacała swoje doświadczenia nawiązując stałą współpracę ze Studium Wychowania Przedszkolnego w Szczytnie.
17 październik 1975 r. szkoła przyjęła imię Stefanii Sempołowskiej, zaś w 1976 r. otrzymała pierwszy sztandar. Drugi sztandar Studium Nauczycielskiego został przekazany na 40-lecie szkoły w 1988 r.
Z dniem 31 sierpnia 1987 r. dyrektor Stefan Myszczyński przeszedł na emeryturę, szkołę na 2 lata objął Zygfryd Kamieński. Po przejściu jego na emeryturę, szkołą kierowała w ciągu jednego roku szkolnego Regina Woroniecka.
Z dniem 1 września 1990 r dyrektorem Studium Nauczycielskiego został Tadeusz Cybulski, który od 1 września 1992 do 31 sierpnia 1993 r. był dyrektorem dwóch szkół jednocześnie: Studium Nauczycielskiego w likwidacji i nowopowołanego XI Liceum Ogólnokształcącego.
XI LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE 1992-2007
XI Liceum Ogólnokształcące jest spadkobiercą szkoły, która przez ponad pół wieku (1919 - 1992) kształciła kadrę pedagogiczną przedszkoli i nauczania początkowego w regionie północno- wschodnim.
Decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania z dnia 7 lutego 1992 r. Studium Nauczycielskie przy ul. Złotej 4 w Białymstoku przestało istnieć, a od 1 września 1992 r. na bazie tejże zasłużonej placówki powstało XI Liceum Ogólnokształcące, którego pierwszym dyrektorem był mgr Tadeusz Cybulski. Od następnego roku szkolnego - do 31.08.2004 roku - funkcję dyrektora pełnił mgr Jerzy Kozieł, od 1.09. 2004 roku dyrektorem liceum został mgr Andrzej Rybnik.
Budynek przy ul. Złotej okazał się wkrótce za mały na potrzeby szybko rozwijającej się szkoły. Na początku roku szkolnego 1995/96 przyznano jej bardzo zniszczony obiekt przy ul. Grottgera 9. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu i wysiłkowi wszystkich pracowników szkoły, rodziców i młodzieży we własnym zakresie przeprowadzono w rekordowym tempie 2 miesięcy prace remontowe i już 20 października 1995 r. rozpoczęły się zajęcia w nowej siedzibie.
O rozwój intelektualny uczniów troszczy się doświadczona kadra nauczycielska a pracę wychowawczą wspierają pedagog i psycholog szkolny. Proces dydaktyczno - wychowawczy w XI LO uzupełniają liczne zajęcia pozalekcyjne, koła zainteresowań, kluby i warsztaty oferujące młodzieży ciekawe formy pracy, rozwijające i pogłębiające aktywność, samorządność i możliwość własnej twórczości. Prężnie działający Samorząd Uczniowski jest w pełni tego słowa znaczeniu współgospodarzem szkoły.
XI LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE im. Rotmistrza Witolda Pileckiego od 2007
Rada Miejska Białegostoku w Uchwale Nr VIII/51/07 z dnia 26 lutego 2007 r. nadała imię XI Liceum Ogólnokształcącemu w Białymstoku. Patronem liceum został Rotmistrz Witold Pilecki.
29 marca 2007 roku odbyła się ceremonia nadania imienia szkole i wręczenia sztandaru Uroczystość zorganizowana została w 15 rocznicę istnienia liceum.
DYREKTORZY SZKOŁY
1919-do chwili obecnej
Tadeusz Turkowski, Antonina Zubelewicz, Antoni Małek, Ludwik Zaremba, Maria Czułajewska, Ludwik Zaremba, Maria Mazgaj, Helena Żyłkiewicz, Zofia Derewiańska, Stefan Myszczyński, Zygfryd Kamiński, Regina Woroniecka, Tadeusz Cybulski, Jerzy Kozieł, Andrzej Rybnik.
JEDENASTE JEDENASTKI W 90-LECIE ISTNIENIA SZKOŁY
24 lutego 2010 XI Liceum Ogólnokształcące im. Rotmistrza Witolda Pileckiego obchodziło dwie „okrągłe” rocznice – 90 – lecie istnienia szkoły i jedenaste „Jedenastki”. Tego dnia w kinie „Ton” odbyła się wspaniała uroczystość „Jedenaste Jedenastki w 90 – lecie istnienia szkoły”. Rolę gospodarza pełnił Pan Dyrektor Andrzej Rybnik, a uroczystość poprowadziło dwóch absolwentów XI LO – Adam Neczyperowicz| i Błażej Piotrowski. W uroczystości tłumnie uczestniczyli uczniowie i pracownicy szkoły.
Wagę imprezy podkreślali zaproszeni goście: wicewojewoda podlaski Wojciech Dzierzgowski, wiceprezydent Miasta Białegostoku Tadeusz Arłukowicz, przewodniczący Rady Miejskiej w Białymstoku Włodzimierz Leszek Kusak, wicekurator oświaty Wiesława Ćwiklińska, Lucja Orzechowska – zastępca Dyrektora Departamentu EKiS, radni miasta Białegostoku, przedstawiciele duchowieństwa, związków zawodowych, dyrektorzy szkół i placówek oświatowych miasta Białegostoku. Szczególną radość sprawiła nam obecność wielkiego przyjaciela naszej szkoły, syna Rotmistrza, pana Andrzeja Pileckiego. Pierwsza część imprezy miała charakter oficjalny – wystąpienia zaproszonych gości, życzenia, gratulacje i podziękowania. Panie Jolanta Seluk i Grażyna Smółko – Sucharska odebrały z rąk wiceprezydenta Tadeusza Arłukowicza nagrody Prezydenta Miasta Białegostoku. W uznaniu za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i wychowawczej grupa nauczycieli została wyróżniona medalami Komisji Edukacji Narodowej (Irena Kot, Jarosław Krzysztopowicz, Stefan Niczyporuk, Andrzej Rybnik, Grażyna Smółko - Sucharska). Wręczenia medali dokonali: wicewojewoda podlaski Wojciech Dzierzgowski oraz wicekurator oświaty Wiesława Ćwiklińska. Inni wyróżnieni nauczyciele odebrali nagrody Dyrektora Szkoły z rąk Pana Andrzeja Rybnika (Stanisława Bujalska – Lulkiewicz, Robert Dźwigaj, Jarosław Krzysztopowicz, Ewa Moniuszko, Elżbieta Sokołowska). Istotnym i niezwykle miłym elementem tej części uroczystości były gratulacje i serdeczne życzenia ze strony dyrektorów białostockich szkół i placówek oświatowych oraz przedstawicieli związków zawodowych. Tym bardziej, że wiązały się one z uroczymi, często żartobliwymi upominkami. Wszyscy goście mieli okazję zapoznać się z historią szkoły oglądając przygotowaną prezentację multimedialną.Druga część uroczystości była poświęcona „Jedenastkom” – prestiżowym nagrodom XI LO wręczanym corocznie wyróżniającym się uczniom i pracownikom. Ponieważ była to „okrągła” jedenasta edycja więc tym razem oprawa uroczystości była szczególna. Na początek organizatorzy zaproponowali nam porcję wspomnień – obejrzeliśmy nasyconą humorem a jednocześnie wzruszającą prezentację historii „Jedenastek”. Wybuchy śmiechu przeplatały się z wyrazami uznania dla profesjonalizmu i rozmachu naszych imprez. Wręczanie nagród w poszczególnych kategoriach było przeplatane występami tancerzy i popisami wokalistów. Aplauz na sali wywołały „perełki” wokalne w wykonaniu pana Piotra Bilmina i pani Urszuli Chomik – brawom nie było końca. Ostatecznie w tegorocznej edycji „Jedenastki” otrzymali: nauczyciel roku: ex aequo Krzysztof Aleksiuk i Jarosław Krzysztopowicz; uczeń roku: Marcin Mironowicz – III A; klasa roku: IH; artysta roku: Paulina Popławska – IIIC; pracownik administracyjny roku: Tadeusz Lipski; społecznik roku: Maciej Jaworowski – IIB; sportowiec roku: Agnieszka Koniuch – IIIF; wydarzenie roku: Wigilie klasowe (Jasełka). Specjalne „Złote Jedenastki” kapituła przyznała panu Prezydentowi Miasta Białegostoku Tadeuszowi Truskolaskiemu i Przewodniczącemu Rady Miejskiej w Białymstoku Włodzimierzowi Kusakowi.
Dzięki ogromnemu zaangażowaniu organizatorów uroczystość cechowała się wysokim poziomem profesjonalizmu Potwierdzały to liczne słowa uznania płynące ze strony wielu gości i innych uczestników imprezy. Przyjaciół naszej szkoły zapraszamy już na następną – obiecujemy, że będzie równie ciekawa, zabawna i wzruszająca.
